Op ongeveer vierjarige leeftijd had ik zelf een herinnering aan een voorgaand leven. Ik was aan het spelen in mijn zandbak in het omheinde speeltuintje dat mijn vader voor mij had gemaakt. Ik was alleen en amuseerde mijzelf in de zon terwijl ik het zand door mijn vingertjes liet lopen.

Opeens zat ik op een heel andere frequentie, net alsof iemand de radio naar een andere zender had gedraaid en speelde ik in het zand langs de Nijl in Egypte.

Het was net zo echt als mijn speeltuintje in Red Bank, New Jersey, en net zo vertrouwd. Ik was een beetje aan het luieren terwijl ik in het water spartelde en het warme zand op mijn lichaam voelde.

Mijn Egyptische moeder was bij mij in de buurt en op de een of andere manier was dit ook mijn wereld. Ik had die rivier altijd al gekend.

Hoe wist ik dat het Egypte en de Nijl was? Mijn ouders hadden een wereldkaart boven mijn speelgoedkastje opgehangen en ik kende de namen van de landen al. Mijn ouders waren allebei wereldreizigers en mijn moeder vertelde mij verhalen over die landen.

Dus na enige tijd (ik weet niet hoeveel tijd er voorbij was gegaan) leek het alsof de wijzer weer werd teruggedraaid en was ik weer thuis in mijn kleine speeltuintje.

Ik was niet duizelig. Ik was weer terug in het heden en mij er heel erg van bewust dat ik ergens anders was geweest.

Ik sprong op en rende weg om mijn moeder te zoeken. Ik vond haar in de keuken achter het fornuis en flapte mijn verhaal eruit. ‘Wat is er gebeurd?’ vroeg ik.

Zij zette mij op een stoel, keek mij aan en zei: ‘Je hebt je een vorig leven herinnerd’. Met die woorden opende ze voor mij een andere dimensie.

In plaats van datgene wat ik had meegemaakt belachelijk te maken of te ontkennen, sprak ze tegen mij op een voor kinderen begrijpelijke manier: ‘Ons lichaam is als een jas die we dragen. Die raakt versleten voordat we klaar zijn met wat we moeten doen. Dus geeft God ons een nieuwe mammie en een nieuwe pappie en worden we opnieuw geboren zodat we het werk kunnen afmaken dat God ons opdroeg en uiteindelijk kunnen terugkeren naar ons huis van licht in de hemel. Ook al krijgen we een nieuw lichaam, we hebben toch nog dezelfde ziel. En onze ziel herinnert zich het verleden, hoewel ons verstand dat misschien niet doet.’

Terwijl zij praatte, voelde het alsof zij de herinnering in mijn ziel weer wakker maakte. Het leek alsof ik deze dingen altijd al had geweten. Ik vertelde haar dat ik wist dat ik altijd al had geleefd.

Gedurende de jaren daarna wees ze mij kinderen aan die met een handicap geboren waren en andere die begaafd waren; sommige in rijke gezinnen en andere in armoedige.

Zij geloofde dat hun daden in het verleden hadden geleid tot hun huidige omstandigheden. Ze zei dat er geen goddelijke of menselijke rechtvaardigheid kon bestaan als we maar één leven hadden.

Wij kunnen alleen Gods rechtvaardigheid kennen als wij de terugkerende gevolgen van onze vorige daden in ons huidige leven ondervinden.

Ik vond het erg fijn om te beseffen dat ik eerder geleefd had. Gelukkig was er niemand in mijn omgeving die deze aangename ervaring en de delicate mijmeringen van mijn ziel ontkenden.        

Hoewel je misschien geen herinnering aan een voorgaand leven hebt gehad, heb je misschien wel eens het gevoel dat een persoon of plaats je bij het eerste contact bekend voorkwam.

Misschien ontmoette je iemand voor het eerst, maar had je het gevoel dat jullie al oude vrienden van elkaar waren, of dat je een onmiddellijke en onverklaarbare afkeer van iemand had die net de kamer binnenkwam.

Er bestaat een goede reden voor, dat wij gewoonlijk geen herinnering aan ons verleden hebben. Als we het geboortekanaal binnengaan, haalt God zogezegd het scherm neer.

Dit gordijn van vergetelheid is een daad van genade. Wij hebben een opdracht voor dit leven en kunnen ons niet tegelijk op meer dan één leven concentreren en er een succes van maken.

Zo nu en dan laat God ons een paar beelden uit een vorige levensperiode zien. Als wij dan even mogen gluren in ons karmische levensboek, dan heeft dit een speciale reden.

Het kan zijn om onze zielen op te wekken en ons te herinneren aan de verplichtingen die we op ons namen voordat we in incarnatie kwamen. Misschien moeten wij de onderliggende oorzaak van een negatieve episode uit het verleden leren begrijpen, zodat wij compassie en vergeving kunnen tonen, om daarna verder te gaan.

Maar voor het omgaan met ons karma en voor spirituele groei, is het niet belangrijk om alles uit voorgaande levens te weten. Dus moeten wij dat niet forceren. Als God wil dat wij het weten, dan zal Hij ons dat op de een of andere manier wel laten zien.